Կանանց ըմբշամարտում Հայաստանն ունի մեկ ներկայացուցիչ՝ Կարինե Շադոյան: Ուզբեկստանի մայրաքաղաք Տաշքենդում ընթացող աշխարհի առաջնությունում Հայաստանի ներկայացուցիչը պարտվեց մեկնարկային գոտեմարտում: NEWS.am Sport-ի թղթակիցը Տաշքենդում զրուցել է Կարինե Շադոյանի հետ:
Կարինե, քո մասին գրեթե ոչինչ չգիտենք, թեեւ ներկայացնում ես Հայաստանը: Պատմիր քո մասին:
Ես ինքս Կիսլոսլովոդսկից եմ, հայրս հայ, մայրս՝ ռուս: Տատիկիս ընտանիքը մի ժամանակ ապրել է Երեւանում: Այժմ բնակվում եմ Ստավրոպոլում:
Ինչո՞ւ ընտրեցիր ըմբշամարտը:
Փոքր տարիքում ես զբաղվում էի աթլետիկայով: Այն ժամանակ ինձ մարզիչս նկատեց, հրավիրեց մարզադահլիճ: Երբ առաջին անգամ գնացի, այնտեղ մարզվում էին մեր հարեւան տղաները, ես նրանց հետ կռվեցի եւ այլեւս մարզադահլիճ չգնացի: Յոթ տարի անց, 22 տարեկանում սկսեցի զբաղվել ըմբշամարտով:
Իմ ընկերներից շատերը ըմբիշներ էին եւ նրանց շնորհիվ ես համալրեցի նրանց շարքեը: Այնպես ստացվեց, որ նրանցից շատերը դարձան օլիմպիական չեմպիոններ՝ Հաջիմուրադ Մուհամեդով, Դավիդ Մուսուլբես, Բուվայսար Սայտիեւ: Այն ժամանակ նրանք դեռ ոչ ոք էին: Ամենասկզբում մարզվում էի Ռուսաստանի ազգային հավաքականի տղաների թիմի հետ:
Կարինե, ի՞նչ է քեզ տալիս այս սպորտաձեւը:
Ըմբշամարտն իմ ապրելակերպն է: Ես պատկառելի տարիք ունեմ սպորտով զբաղվելու համար. արդեն 39 տարեկան եմ, բայց երբ մեկնեցի հավաքների՝ հասկացա, որ ես իրոք ցանկանում եմ դեռ մարզվել, գոտեմարտել: Ես կյանքում էլ մարտիկ եմ, միշտ ձգտում եմ հասնել իմ նպատակներին, առաջ գնալ:
Հասկանում էի, որ այս առաջնությունում ես շանսեր չունեմ, իմ ֆիզիկական տվյալները զիջում են շատերին, մի կողմից էլ վնասվածքներս, բայց սա ինձ անհրաժեշտ էր:
Ես հպարտությամբ եմ ներկայացնում Հայաստանը: Հետաքրքիրն այստեղ այն է, որ վատ հանդես գալուց ոչինչ չի լինի, իսկ եթե լավ արդյունք ունենաս, մեծ քայլ կլինի Հայաստանի կանանց ըմբշամարտի զարգացման համար:
Սովորաբար մարզիկները հիասթափվում են սպորտից, երբ երկար ժամանակ մնում են առանց մեդալների: Քեզ ի՞նչն է պահում այս ոլորտում:
Շատերը զարմանում են, որ այսքան պարտություններից հետո դեռ շարունակում եմ մարզվել, անգամ շարունակում եմ ժպտալ պարտություններից հետո:
Հարցնում են, թե ինչիս է պետք սա, սակայն ես չեմ կարող բոլորին բացատրել ներսիս եղածը: Այո, ինձ համար շատ բարդ է, դժվար է այսքանի միջով անցնել, բայց ես անում եմ այն, ինչ իսկապես սիրում եմ: Աստված տալիս է հնարավորություն այն մարդկանց, ովքեր աշխատում են, ձգտում են, իսկ ես շարունակելու եմ աշխատել, կաշվիցս դուրս եմ գալու:
Այն տարիքում, երբ կարող էի շատ բանի հասնել, ես ոչ պիտանի բաներով էի զբաղված: Հիմա փորձում եմ հետ բերել կորցրածս: Բացի այդ ես զբաղվում եմ յոգայով: Երեւի հենց յոգան էլ ինձ օգնում է է շատ հարցերի պատասխաններ գտնել:
Իսկ քո մարզումների եւ ելույթների ֆինանսավորո՞ւմը:
Վերջին տարին ես անգամ հովանավոր չունեմ, ինձ օգնում են իմ ընկերները, հատկացնում են աշխատավարձ: Շնորհակալություն եմ ցանկանում հայտնել Վարդերես Սամուրգաշեւին, ով ինձ միշտ աջակցում է: Նա մարզաբազա ունի Անապայում: Երբ զանգեցի եւ խնդրեցի զեղչ անել հավաքներիս համար, նա ինձ ամեն ինչ անվճար տրամադրեց: Ես ինձ բախտավոր մարդ եմ համարում, Աստված ինձ վերեւից ամեն հնարավորություն տալիս է:
Բացի ըմբշամարտից էլ ինչո՞վ ես զբաղվում:
Ես Ստավրոպոլի մարզի ըմբշամարտի ֆեդերացիայի գործադիր տնօրենն եմ: Մեծ սիրով աղջիկների ըմբշամարտը կզարգացնեի նաեւ Հայաստանում (ծիծաղում է):
Շուշանիկ Հակոբյան՝ Տաշքենդից («Դեւինպորտ» ընկերության աջակցությամբ)
Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում