Յանա Եգորյան. Շատ տպավորված եմ Երեւանով, Հայաստանով եւ ափսոսում եմ, որ ընդամենը 2 օրով էի այդտեղ (ֆոտո)

Թվում էր՝ զրուցելու ընդհանուր որեւէ թեմա չենք ունենալու, բայց առաջին իսկ րոպեներից ես ինձ շատ լավ զգացի իմ ընտանիքում, եւ այնպիսի տպավորություն էր, որ դա ոչ թե 17 տարվա դադարից հետո հանդիպում էր, այլ ասես՝ ամեն շաբաթ հյուր եմ գնում, եւ դա հերթական այցելությունս էր:

Այս մասին NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց Ռիո-2016-ի կրկնակի օլիմպիական չեմպիոն, թրամարտի կանանց Ռուսաստանի հավաքականի առաջատար Յանա Եգորյանը, ով օրերս Երեւանում հանդիպել էր հոր հետ՝ 17 տարվա դադարից հետո: Յանան  մինչեւ 6 տարեկան ապրել է Երեւանում, հետո մոր հետ տեղափոխվել Ռուսաստան:

Երեւանում են ապրում նրա հայրը եւ տատը: Յանան Ալբերտ Մկրտչյանի «Խոշոր շահում» (1981) ֆիլմի հերոս Մամիկոնի դերակատար Հենրիկ Ալավերդյանի թոռնուհին է։

Յանա Եգորյանը չցանկացավ հանրայնացնել իր այցը Հայաստան, բայց Ինստագրամում մի քանի լուսանկարներով կիսվեց:

Յանա, ինչպե՞ս անցան հայաստանյան օրերը: Ի՞նչ տպավորություններով հեռացաք Երեւանից:

Ինձ շատ դուր եկան այդ մի քանի օրերը Հայաստանում: Երեւանը շատ գեղեցիկ քաղաք է եւ չէի սպասում այդքան ջերմ ու արեւոտ քաղաք տեսնել,  քանի որ իրականում ոչինչ չէի հիշում իմ մանկության Երեւանից:

Շատ տպավորված եմ Երեւանով, Հայաստանով եւ ափսոսում եմ, որ ես ընդամենը 2 օրով էի այդտեղ:

Ինչպե՞ս միտք առաջացավ ժամանել Երեւան, այն էլ՝ 2 օրով:

Ես Երեւան էի ժամանել գործով, ունեի նկարահանումներ: Օգտվելով առիթից՝ որոշեցի անպայման հանդիպել նաեւ ընտանիքիս անդամների հետ, քանի որ միշտ շատ ուզում էի գալ, բայց չէր ստացվում:

Ինչպե՞ս անցավ Ձեր հանդիպումն ընտանիքի հետ:

 Այդ հանդիպումը դուրս էր իմ պատկերացրած հանդիպումից: Ամեն ինչ այնպես չէր, ինչպես ես կարծում էի եւ սպասում: Եթե անկեղծ՝ մտածում էի, որ շատ սառը մթնոլորտում է անցնելու: Ինձ թվում էր, որ նրանց հետ խոսելու որեւէ ընդհանուր թեմա չեմ ունենալու, բոլորս լինելու ենք քաշված: Բայց ամեն ինչ այլ ստացվեց: Շատ ջերմ, բարի, սիրով լի մթնոլորտ էր:

Ինչպե՞ս անցավ Ձեր հայրիկի հետ հանդիպումը: Ի՞նչ փոխեց այդ հանդիպումը ձեր հարաբերություններում:

Ես ցանկանում էի անակնկալ անել հայրիկիս, բայց նա արդեն տեղեկացել էր իմ ժամանման մասին եւ իմ անակնկալը չստացվեց: Նրան արդեն հայտնել էին:

Ինչ վերաբերում է մեր հարաբերություններում փոփոխություններին, մինչ այս հանդիպումն էլ մենք ունեինք շատ ջերմ հարաբերություններ եւ դրանցում առանձնահատուկ ոչինչ չփոխվեց: Ամեն ինչ մնացել է նույնը՝ ջերմ:

Բայց այս հանդիպումից հետո ես մտերմացա իմ եղբայրների հետ: Ես այժմ ունեմ 3 ուժեղ եղբայրներ, մենք սկսել ենք շատ ջերմ շփում, ամենօրյա զանգեր միմյանց: Երեւանից եւս մեկ դրական բան՝ իմ եղբայրների հետ մտերմությունն էր: Ես անչափ ուրախ եմ նրանց հետ ծանոթանալու, մտերմանալու համար, քանի որ այդ 2 օրերի ընթացքում ես հասցրեցի նրանց սիրել: Մասնավորապես կրտսեր եղբայրս ինձ շատ նման է՝ թե արտաքնապես, թե բնավորությամբ, կարծես ես լինեմ՝ տղայի կերպարով (ծիծաղում է): Մոկսվա վերադառնալուն պես մենք անդադար կապի մեջ ենք եւ զրուցում ենք ամեն օր:

Յանա, Դուք Ձեր հայրիկին հանդիպեցիք երկար տարիներ անց: Ինչո՞ւ այսքան երկար ժամանակ անցավ մինչ Ձեր հանդիպումը, ինչո՞ւ միայն 17 տարի անց որոշեցիք հանդիպել:

Սա հատուկ որոշված եւ նախատեսված հանդիպում չէր: Եթե չլինեին նկարահանումները Երեւանում, վստահ այս հանդիպումը նորից կհետաձգվեր: Ցանկությունը միշտ եղել է, բայց ժամանակը երբեք չի բավարարել, ինձ մոտ շատ ծանր գրաֆիկ է: Մայրս ինձ հետ ապրում է Մոսկվայում, մի քանի փողոց այն կողմ. նրան հանդիպելու ժամանակ երբեմն չի լինում, էլ ինչ խոսք Երեւանի մասին:

Այդ 2 օրերի ընթացքում հնարավորություն ունեցա՞ք շրջել Հայաստանում:

Մենք եղանք Գառնիում, Գեղարդում, այցելեցինք նաեւ Հայոց ցեղասպանության զոհերի հուշահամալիր, շրջեցինք Երեւանում:  Շատ սիրեցի Երեւանը եւ, կարծում եմ, առաջին իսկ հնարավորության դեպքում դարձյալ կայցելեմ:

Իսկ զբոսնելիս Ձեզ ճանաչողներ եղա՞ն, հայերը նկատեցի՞ն, որ Երեւանում զբոսնում է կրկնակի Օլիմպիական չեմպիոնը:

Ոչ (ծիծաղում է): Ինձ չճանաչեցին: Չգիտեմ՝ մարդիկ ինձ ճանաչեցին, թե ոչ, բայց այնպես, որ՝ օ՜..., «wow», Յանա Եգորյանը, այդպիսի արձագանքներ չեղան: Անհամեստություն չթվա, բայց երեւանյան փողոցներում ես մարդկանց ուշադրությունը գրավեցի, սակայն կարծում եմ, զուտ արտաքինիս պատճառով (ծիծաղում է): Իսկ, օրինակ, օդանավակայանում ինձ շատ ճանաչողներ եղան որպես օլիմպիական  չեմպիոնի:

Ի՞նչը Ձեզ դուր եկավ Հայաստանում:

Տատիկս իմ գալու կապակցությամբ պատրաստել էր բոլոր հնարավոր հայկական ուտեստները: Ինձ ամեն ինչ շատ դուր եկավ, ամեն ինչից փորձեցի եւ սիրեցի: Բայց մի յուրահատուկ աղցան կար տատիկիս պատրաստածներից՝  շպրոտով աղցանը: Ես չգիտեի, որ շպռոտից աղցան կարելի է պատրաստել: Հայրիկիս կինն էլ մեզ համար թխել էր շատ մեծ տորթ, որն ուղղակի հիասքանչ համ ուներ:

Իսկ ի՞նչ չհավանեցիք Հայաստանում, Երեւանում:

Ինձ ամեն ինչ դուր եկավ Հայաստանում, Երեւանում՝ մարդիկ, ջերմությունը: Չկա մի բան, որ ասեմ՝ ինձ դուր չեկավ: Չկա մի բան, որ կուզենայի փոխել Հայաստանում, հայերի մեջ, Երեւանում (ծիծաղում է): Բայց մի բան թերեւս կնշեմ, թե ինչ կուզեի փոխել. իմ մոսկովյան ընկերները, երբ իմացան, որ ես գալիս եմ Երեւան, ինձնից խնդրեցին հայկական կոնյակ: Օդանավակայանում իմացա, որ միայն 3 լիտր կարող եմ ինձ հետ տանել, իսկ իմ ընկերներն ու հարազատները մնացին առանց կոնյակի: Ես ինքս առհասարակ կոնյակ չեմ խմում, չեմ սիրում, բայց տանն ունեմ:

Լուսինե Շահբազյան

Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում