10:28  ,  14 սեպտեմբերի, 2017

Արթուր Ալեքսանյան. Տպավորություն էր, որ աշխարհի առաջնությունում բոլորը դուրս են գալիս մրցագորգ ինձ վնասելու նպատակով

Կանգ չեմ առնելու, զգում եմ, որ դեռ կարող եմ մեծ հաղթանակների հասնել եւ իմ ժողովրդին ուրախացնել հաղթանակներով։

Այս մասին NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում ասել է օլիմպիական չեմպիոն, աշխարհի ու Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, Հայաստանի հավաքականի առաջատար, 98 կգ քաշային Արթուր Ալեքսանյանը։

Հիշեցնենք, որ նա 2012, 2013, 2014  թվականներին դարձել է Եվրոպայի չեմպիոն, 2014 թվականին առաջին անգամ Տաշքենդում նվաճել է աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսը, 2015-ին հռչակվել է աշխարհի կրկնակի չեմպիոն, 2016-ին՝ Ռիոյի Օլիմպիական խաղերի չեմպիոն եւ այս տարվա օգոստոսին Փարիզում կայացած աշխարհի առաջնությունում Արթուր Ալեքսանյանը երրորդ անգամ դարձավ աշխարհի եռակի չեմպիոն։

Արթուր, շնորհավորում եմ աշխարհի եռակի չեմպիոնի տիտղոսը նվաճելու կապակցությամբ։ Բա՞րդ տրվեց այս չեմպիոնությունը։

Շնորհակալ եմ։ Ուրախ եմ, որ կարողացա այս աշխարհի առաջնությունում եւս իմ ազգին ուրախացնել։ Իսկապես բարդ է երրորդ անգամ աշխարհի չեմպիոն դառնալը։ Սա երկարատեւ դժվար աշխատանքի արդյունք է։ Աշխարհի առաջնության երրորդ ոսկե մեդալը բարդ տրվեց։ Ամեն չեմպիոնություն բարդ է տրվում։ Անհնար է հասնել հաղթանակի հեշտությամբ։ Պարզապես պետք է ճիշտ մարզվել ու առաջ շարժվել։

5 գոտեմարտերում էլ տպավորիչ հաղթանակներ ունեցար խոշոր հաշիվներով։ Ի՞նչ կասես մրցակիցներիդ մասին։

Այո, այս առաջնությունում իմ հաղթանակները տպավորիչ էին։ Մրցակիցներս ուժեղ էին։ Որեւէ մեկին չեմ առանձնացնի, բոլորն էլ լավ պատրաստված եւ արժանի մրցակիցներ էին։

1/16 գոտեմարտում իրանցի մրցակցին նկատողություն արեցիր։ Ի՞նչը քեզ զայրացրեց։

1/16 եզրափակիչում 3։1 հաշվով հաղթեցի իրանցի Սալեհիզադեին։ Նա անընդհատ ինձ գլխով հարվածում էր, որն ըմբշամարտում անթույլատրելի է։ Այդ պատճառով զայրացա եւ նրան ինքս նկատողություն արեցի։

1/8 եզրափակիչում  ԱՄՆ-ի ներկայացուցիչ Թրեյսի Հենքոկն էլ էր հարվածում գլխիդ։

Այս, այս առաջնությունում, այնպիսի տպավորություն էր, որ բոլորը դուրս էին եկել մրցագորգ մի նպատակով՝ ինձ վնասվածք հասցնելու։ Նույնը եւ ամերիկացին, անդադար հարվածում էր գլխիս եւ այդկերպ փորձում էր ուշադրությունս շեղել։ Բայց նրան ես պարտության մատնեցի 10։1 հաշվով։

Թերեւս ամենահետաքրքիր գոտեմարտդ քառորդ եզրափակիչում էր վրացի Ռեւազի Նադարեիշվիլի հետ։ Մրցակիցներիցդ ամենաշատը Ռեւազին կարծես չհամակարպվեց իր պատրության հետ, նույնիսկ հարվածեց ինքն իրեն։ Ի՞նչ կասես վրացի ըմբիշի մասին։

Վրացու հետ գոտեմարտս իսկապես հետաքրքիր ստացվեց։ Կարող եմ աել, որ 6 րոպեի ընթացքում Ռեւազին ընդհանրապես հնարք չկատարեց, նույնիսկ հնարքի նախաձեռնություն չարեց, տեղից չշարժվեց։ Ես էի անդադար փորձում հնարքի գնալ, միավոր վերցնել։ Ու հենց իմ հնարքի ժամանակ սխալ թույլ տվեցի, որից վրացի ըմբիշն օգտվեց։ Բայց դրանից հետո ճնշումն ավելացրեցի ու 4 միավորի հնարք կատարեցի։

Ես նույնպես նկատեցի նրա՝ ինքն իրեն հարվածելը, բայց չեմ կարող ասել, թե ինչու իրեն հարվածեց, երեւի հույս ուներ, որ 6 րոպեում ոչինչ չանելով կարող էր հաղթանակի հասնել։

Կիսաեզրափակիչն ավարտեցիր 58 վայրկյանում։ Ինչպե՞ս ստացվեց։ Մրցակի՞ցդ էր թույլ, թե՞ հնարքը շատ հաջող ստացվեց։

Մրցակիցս շատ ուժեղ ըմբիշ էր, աշխարհի մրցանակակիր։ Բայց 58 վայրկյանում ստացվեց, քանի որ ուզբեկ ըմբիշը հայտնվեց այնպիսի դրությունում, որտեղ ես ինձ շատ լավ եմ զգում, այդ պատճառով այդքան արագ ավարտվեց կիսաեզրափակիչը։

Եզրափակչում եւս վստահ էիր։ Իսկ մրցակիցդ չնայած ռուս չէր ազգությամբ, բայց ներկայացնում էր Ռուսաստանը։ Մտավախություն ունեի՞ր, որ գորգի մրցավարը կողմնապահություն կանի, ինչպես միշտ է լինում։

Այո, եզրափակիչում վստահ էի, բայց գիտակցում էի, որ չպետք է թույլ տամ՝ հավասար պայքար գնա։  Երբ հաշիվը 2։1 էր, ես դեռ անհանգիստ էի. հասկանում էի, որ ինձ եւս մեկ միավոր է պետք ու վստահ գնացի եւս մեկ հնարքի, միավոր վերցրեցի։ Իսկ 3։1 հաշիվը եզրափակիչում արդեն լուրջ առավելություն է եւ մրցավարները ոչինչ անել չէին կարող։  

Արթուր, աշխարհի առաջնությունում դու պայքարեցիր ծնկի վնասվածքով։ Չխանգարե՞ց վնասվածքդ քեզ։

Ռիո-2016-ի Օլիմպիական խաղերից հետո շատ վնասվածքներ ստացա, որոնք ինձ շատ խանգարեցին։ 2-3 մրցաշար բաց թողեցի։ Այս աշխարհի առաջնությունում էլ մասնակցեցի վնասվածքով։ Ցավեր ունեի ծնկի հատվածում։ Բայց շատ կարեւոր է, որ հաղթահարեցի այդ ցավերն ու վնասվածնքները եւ երրորդ անգամ դարձա աշխարհի չեմպիոն։

Փարիզում երկրպագուների պակաս, կարծես, չունեիր տրիբունաներում։ Գոտեմարտերիդ ընթացքում հանդիսատեսն ակտիվ վանկարկումներով աջակցում էր քեզ։ Ի՞նչ է տալիս քեզ տրիբունաներից եկող աջակցությունը։ Գոտեմարտերիդ ընթացքում զգո՞ւմ ես երկրպագուների աջակցությունը։

Փարիզում շատ հայեր կային, բոլորը եկել էին մեր թիմին երկրպագելու։ Այնքան շատ էին հայերն այնտեղ, որ թվում էր՝ Հայաստանում լինեինք։ Գոտեմարտերիս ընթացքում լսում էի, որ անունս էին բացականչում, զգում էի նրանց աջակցությունը։

Շատ շնորհակալ եմ այնտեղի բոլոր հայերին։ Շատ կարեւոր է մարզիկի համար մրցաշարերում տրիբունաներում այդքան մեծ երկրպագուների բանակ ունենալը, մասնավորապես, երբ Հայաստանից դուրս ես։

Արթուր, գոտեմարտերդ անցկացրեցիր փոփոխված կանոններով։ Չնայած, արդեն 2018-ի հունվարից պարտեր դրությունը վերադառնում է։ Քեզ համար ի՞նչ կարեւորություն ունի պարտեր դրությունը։

Վերջին ժամանակներում հունահռոմեական ըմբշամարտում կանոնները շատ են փոխվում։ Իհարկե, լավ է, որ պարտեր դրությունը վերադառնում է. կարծում եմ՝ պարտերն ավելի է գեղեցկացնում եւ դիտարժան դարձնում ըմբշամարտը։ Բացի այդ, պարտեր դրության առկայության դեպքում ուժեղ ըմբիշներն ավելի լավ են կարողանում իրենց որակները ցույց տալ։ Ես առանձնապես չնեղվեցի պարտեր դրության բացակայությունից, քանի որ մենք այնպիսի բարձր որակներով օժտված մարզիչներ ունենք, որ կարճ ժամանակահատվածում կարողանում ենք յուրաքանչյուր կանոններով էլ գոտեմարտել։

Դու նվաճել ես սպորտի բոլոր հնարավոր մեդալները՝ օլիմպիական ոսկին, աշխարհի չեմպիոնի ոսկին արդեն երեք անգամ, Եվրոպայի չեմպիոնի տիտղոսը նույնպես երեք անգամ։ Ո՞րն է քո հաջողության գաղտնիքը։

Չգիտեմ. երեւի կանգ չառնելը... Ճիշտ է, նվաճել եմ բոլոր հնարավոր տիտղոսները, բայց կանգ չեմ առնելու... Զգում եմ, որ կարող եմ, ցանկանում եմ նոր հաղթանակների հասնել, շարունակել պատմություն կերտել, Հայաստանի պատիվը միշտ բարձր պահել եւ ամենակարեւորն իմ ազգին իմ հաղթանակներով ուրախացնել։

Արթուր, մեկ տարի առաջ օգոստոսին նվաճեցիր օլիմպիական ոսկին։ Եվ մեկ տարի անց նույն ամսում քեզ հաջողվեց երրորդ անգամ նվաճել աշխարհի ոսկին։ Գուցե, օգոստոսը քո հաջողությունների ամի՞սն է։

Օլիմպիական խաղերից անցել է արդեն մեկ տարի, բայց հիշողություններս այնքան թարմ են, կարծես՝ մեկ ամիս առաջ եղած լիներ։ Ու մեկ տարի անց ես դարձա աշխարհի եռակի չեմպիոն։ Այս բարձր նվաճումները գուցե նույն ամսում տեղի ունեցան, բայց հաջողություններս չեմ կապի այդ ամսվա հետ, այլ երեւի այս տարիները իմ սպորտային հաջողությունների տարիներն էին։

Օդանավակայանում մեծ շուքով չեմպիոններին դիմավորելն արդեն ավանդույթ է դարձել։  Յուրաքանչյուր հաղթանակից հետո անհամբե՞ր ես հայրենիք վերադառնալուդ։

Միշտ հաղթանակներից հետո սպասում եմ, թե երբ պետք է վերադառնամ հայրենիք։ Շատ հաճելի է, երբ օդանավակայանում այդքան շատ մարդիկ են գալիս քեզ դիմավորելու։ Սիրում եմ այդ աժիոտաժը։

Արթուր, յուրաքանչյուր մրցումից արդեն բոլորը սպասում են քո հերթական հաղթանակին, հերթական ոսկուն: Դա քեզ ավելի չի՞ պարտավորեցնում, չձախողվելու լարվածություն չի՞ առաջացնում։

Պարտավորեցնող է, այն էլ շատ։ Լարվածությունն ավելի է մեծանում, երբ քեզանից շատերն են ոսկե մեդալ սպասում, փորձում ես ոչ մեկին հուսախաբ չանել, զգում ես, որ քո հաղթանակով ուրախանում է մի ամբողջ աղգ ու անում ես հնարավորը, որ ոսկե մեդալով վերադառնաս հայրենիք։

Լուսինե Շահբազյան

Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում


  • Այս թեմայով