Հայկական սպորտի աստղերի երեխաները (ֆոտոշարք)

NEWS.am Sport-ը ներկայացնում է հայկական սպորտի «ապագա չեմպիոններին», որոնք դաստիարակվում եւ մեծանում են չեմպիոն ծնողների սեփական փորձով ու բարձր նվաճումների ապրումներով:

2016 թվականին իր կյանքի ամենամեծ ձեռքբերումն ունեցավ պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկ Արթուր Աբրահամը (Ավետիք Գրիգորի Աբրահամյան), որի ընտանիքում սեպտեմբերի 25-ին ծնվեց Գրիգոր Ավետիքի Աբրահամյանը: Երեխան անվանակոչվել է բռնցքամարտիկի հոր պատվին: Տարիներ շարունակ բռնցքամարտիկն իր հարցարզույցներում նշում էր, որ ցանկանում է անձնական կյանքը կառուցել եւ երեխաներ ունենալ: Այսօր Արթուր Աբրահամը «ամենաերջանիկ հայրերից մեկն է», այդպես աշխարհի նախկին չեմպիոնը բնութագրել էր իր զգացողությունները հայր դառնալուց հետո NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում: 3-ամյսա փոքրիկ Գրիգորն նշեց առաջին Նոր տարին՝ չեմպիոն հայրիկի եւ գեղեկցուհի մայրիկի հետ Գերմանիայում:

«Շնորհավորում եմ բոլորիս այս գեղեցիկ ձմեռային տոների կապակցությամբ. Ամանորի գեղեցկությունը, տոնականությունն ու բարձր տրամադրությունը թող ուղեկցեն բոլորիս ամբողջ տարվա ընթացքում: Եղեք առողջ, հաջողակ  ու երջանիկ»,- ասում է Արթուր Աբրահամը:

Հայկական մարզաշխարհի մեկ այլ բռնցքամարտիկ 64 կգ քաշային, Ռիո-2016-ի մասնակից Հովհաննես Բաչկովի ընտանիքում մեծանում է  բռնցքամարտի ապագա օլիմպիական չեմպիոնը, կամ Հենրիխ Մխիթարյանի պես լավ ֆուտբոլիստը՝ 1,5-ամյա Սերգեյ Բաչկովը: Հովհաննես Բաչկովն ասում է, որ փոքրիկը արդեն այս տարիքում երկու մարզաձեւի նկատմամբ մեծ հետաքրքրություն է ցուցաբերում:

«Սերգեյը շատ է սիրում բռնցքամարտի ձեռնոցներով խաղալ: Գրեթե ամբողջ օրը ձեռքին տանը շրջում է, հարվածներ անում: Իսկ երբ ֆուտբոլ ենք դիտում, մեզ հետ հավասար մինչեւ վերջ նայում է եւ շատ ուրախանում խաղի ընթացքում: Բոլոր ուրախության եւ տխրության ձայները հանում է: Երկու մարզաձեւով էլ կուզեմ, որ զբաղվի, թե որը կընտրի, ինքը կորոշի, բայց նրան միանշանակ տեսնում եմ սպորտում: Երբեմն ինձ հետ տանում եմ բռնցքամարտի դահլիճ: Մեծ հետաքրքրությամբ հետեւում է մարզումերին եւ նույնությամբ կրկնում բոլոր շարժումները:

Տղաս ծնվել է 2015 թվականի ապրիլի 29-ին եւ այդ օրվանից իմ կյանքում շատ բան է փոխվել, ամեն ինչ դարձրել է իմաստով, ավելի գիտակից ու հասուն: Եթե նախկինում ձգտում էի ռինգում հաղթել ինձ համար, այսօր բոլոր հաղթանակներս ու ձգտումներս սպորտում նրա համար են»,- NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում նշեց Հովհաննես Բաչկովը:

Պեկին-2008-ի բրոնզե մեդալակիր, 2009 թվականի աշխարհի փոխչեմպիոն, 2006, 2011 թթ. Եվրոպայի չեմպիոն, հունահռոմեական ըմբիշ Ռոման Ամոյանի մեծ ընտանիքում սպորտային հոգեբանությամբ մեծանում են մարզիկի երկու դուստրերը՝ 4-ամյա Սվետլանան ու 2 տարեկան Կարինան եւ նորածին որդին՝ 6-ամսյա Արամը:

«Երեխաներս իմ կյանքի մեծ ուժն են: Նրանցով եմ ապրում, նրանցով եմ փորձում սպորտում հաջողություններ գրանցել: Ես ինքս սպորտին սիրահար ու նվիրյալ մարդ եմ, ձգտում եմ ամեն գնով սպորտի հանդեպ սեր սերմանել նաեւ իմ երեխաների մեջ: Շատ էի ուզում որդի ունենալ, որպեսզի որդիս շարունակեր իմ ճանապարհով: 6 ամիս առաջ ծնվեց Արամս: Երազում եմ նրան տեսնել ըմբշամարտում՝ հաղթանակներով ու բարձր նվաճումներով: Աղջիկներս էլ կուզեի զբաղվեին գեղարվեստական մարմնամազությամբ կամ թենիսով. իմ սիրած մարզաձեւերն են»,- նշեց Ռոման Ամոյանը:

Ռիո-2016 Օլիմպիական խաղերում անարդար մրցավարության հետեւանքով ոսկե մեդալից զրկված, հայրենիքում օլիմպիական չեմպիոն հռչակված, Եվրոպական խաղերի փոխչեմպիոն,  2015-2016 թթ. Հայաստանի լավագույն մարզիկների տասնյակում երկրորդ տեղը գրաված Միհրան Հարությունյանի կյանքի հրաշքը 2-ամյա Մոնիկան է:

«Մոնիկայի ծնվելու առաջին օրվանից իմ բոլոր հաղթանակներն ու մեդալները նվիրում եմ նրան: Եվ այդպես լինելու է իմ ամբողջ կյանքում: Աղջիկս կյանքիս գանձն է, եւ իմ բոլոր ձեռքբերումները նրան են նվիրվում»,- ասաց Միհրան Հարությունյանը:

Ծանրամարտի Եվրոպայի գործող չեմպիոն Հռիփսիմե Խուրշուդյանի որդին՝ 3-ամյա Աշոտիկն, արդեն ընտրել է մասնագիտությունը. ցանկանում է դառնալ «ստանգիստ»: Հարցին, թե ինչ ես ուզում դառնալ, փոքրիկ Աշոտիկն արդեն անձնամբ է պատասխանում: Հաճախակի չեմպիոն մայրիկի հետ այցելում է մարզասրահ եւ արդեն կարողանում է վստահ իրականացնել պոկում վարժությունը, առանց քարերի:

Ծանրամարտի աշխարհի, Եվրոպայի չեմպիոն, Ռիո-2016-ում 5-րդ տեղ զբաղեցրած, 2016թ. Հայաստանի լավագույն մարզիկների տասնյակում ընդգրկված Նազիկ Ավդալյանի եւ նրա ամուսնու՝ Էրիկ Կարապետյանի սիրո պտուղը՝ Վաչեն, արդեն 3 տարեկան է: Յուրաքանչյուր մրցումից առաջ Նազիկ Ավդալյանը բացի հաղթելու մասին մտքերից եւ անհանգստությունից, ունի եւս մեկ գերկարեւոր մտածմունք՝ կամ ինչպես ինքն է բնութագրում՝ պայքար. դա որդու  կարոտն է, որը եւ մեծ ուժ է տալիս եւ ստիպում տանջվել:

«2015-16 թվականներին շատ երկար բացակայեցի Վաչեի կողքից, պատճառը՝ մարզումներն էին, հավաքները, մրցաշարերը, Եվրոպայի առաջնություն, ապա Օլիմպիական խաղերից առաջ հավաք ու Խաղերը: Հիմա արդեն ամեն ինչ հետեւում է, այս շրջանում ինձ նվիրել եմ որդուս:  Վաչեն իսկական հրաշք է եղել իմ կյանքում իր ծնունդով, ով իր լույս աշխարհ գալով ինձ նորից ապրելու ու նոր պայքարով սկսելու երկրորդ շնչառություն տվեց: Շատ կուզեի, որ Վաչեն ապագայում ընտրեր ոչ թե սպորտի ոլորտը, այլ գիտության եւ արվեստի ասպարեզը: Իսկ եթե ընտրի սպորտը, դեմ չեմ լինի: Բայց կարծում եմ, որ միեւնույն է գենը խոսելու է, եւ նա շարունակելու է սպորտի ճանապարհը, քանի որ ես էլ, ամուսինս էլ մարզաշխարհում ենք: Եթե նույնիսկ ծանրամարտում ցանկություն հայտնի իրեն փորձել, կօգնեմ ամեն ինչով, չեմ խոչընդոտի»,- ասում է Նազիկ Ավդալյանը:

Կրկնակի Օլիմպիական չեմպիոն, հունահռոմեական ըմբշամարտի Բուլղարիայի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Արմեն Նազարյանի ընտանիքում օլիմպիական չեմպիոնի փորձով եւ դաստիարակությամբ մեծանում են երկու ապագա ըմբիշներ: Կրկնակի օլիմպիական չեմպիոնը երեք զավակների հայր է՝ երկու տղաների եւ մեկ դստեր: Տղաները՝ 14 տարեկան Էդմոնը եւ 11 տարեկան Գրիշան, արդեն պատանի ըմբիշներ են: 14-ամյա Էդմոնը, NEWS.am Sport-ի հարցին, թե ինչ է ցանկանում դառնալ, առանց վարանելու պատասխանեց՝ «բարեց»: 11-ամյա Գրիշան ասաց՝ «օլիմպիական չեմպիոն, այնպես, ինչպես հայրիկս»: Նազարյանների ընտանիքում միայն կանայք չեն ընտրում ըմբշամարտը: 9-ամյա Ինեսսան արդեն զբաղվում է մարմնամարզությամբ:

Արմեն Նազարյանը խոստովանում է, որ հայրենիքից հեռու բարդ է երեխաներին հայեցի դաստիարակելը: Նշում է, որ այդ հարցերում իրեն օգնության է եկել սպորտը՝ ըմբշամարտը, եւ ուրախ է, որ տղաները սիրում են իր նախընտրած մարզաձեւը:

«Ես չէի ցանկանա, որ իմ տղաներն իմ ճանապարհն անցնեին՝ բարդություններով լի: Բայց տեսնում եմ, որ սիրում են: Ուրախանում եմ, որ արդեն հաջողություններ ունեն գորգի վրա: Կարեւորը՝ ստացվում է նրանց մոտ: Բայց սպորտում շատ բարդ է, ես նրանց ժամանակի ընթացքում ամեն ինչ կբացատրեմ:

Երեխաները մեր կյանքի իմաստն ու ամենամեծ ուրախությունն են: Թող բոլորի ընտանիքներում այդ ուրախությունը լինի, մանկան ճիչ լսվի ու ամեն ինչ դեպի լավը կգնա: Շնորհավորում եմ բոլոր հայ մանուկների Նոր տարին: Ու կուզեի, որ երբեք նրանք իրենց հայությունը չմոռանան, հայեցի մնան ամեն տեղ, թեկուզ հայրենիքից հեռու»,- ասաց Արմեն Նազարյանը:

Լուսինե Շահբազյան

Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում