Սլավիկ Գալստյան. Ամեն ինչ կանեմ, որ հետագայում ադրբեջանցի մրցակցի հետ գոտեմարտի վերջում իմ ձեռքը բարձրանա

Ամեն գոտեմարտի ընթացքում մտածում էի՝ հաղթել մեր  վիրավոր զինվորների, տղերքի համար, զոհված զինվորների հիշատակի համար: Ամեն ինչ կանեմ, որ հետագայում ադրբեջանցի մարզիկի հետ գոտեմարտի վերջում իմ ձեռքը բարձրանա:

Այս մասին NEWS.am Sport-ի հետ զրույցում ասաց Սերբիայի մայրաքաղաք Բելգրադում տեղի ունեցած հունահռոմեական ըմբշամարտի աշխարհի անհատական գավաթի խաղարկությունում 67 կգ քաշայինների պայքարում բրոնզե մեդալ նվաճած Սլավիկ Գալստյանը:

2019 թվականի աշխարհի բրոնզե մեդալակիր Գալստյանը աշխարհի գավաթում անցկացրեց 4 գոտեմարտ: Մեկնարկային 1/8 եզրափակիչում հաղթեց կուբացի Կրիստոբալ Տորես Նունյեսի (7:0)։ Քառորդ եզրափակիչում վիճելի մրցավարական որոշումների պայմաններում պարտվեց Ադրբեջանը ներկայացնող Իսլամբեկ Դադովին (4:7), որը նվաճեց եզրափակիչի ուղեգիր: Սլավիկ Գալստյանը հնարավորություն ստացավ պայքարը շարունակել բրոնզե մեդալի համար եւ սփոփիչ գոտեմարտում հաղթեց Պերուի ներկայացուցիչ Գոնսալո Գասրիային (5։1)։

Բրոնզե մեդալի համար պայքարում աշխարհի բրոնզե մեդալակիրը հաղթեց ուկրաինացի Արթուր Պոլիտաեւին: Առաջին մրցափուլում 0:4 պարտվելիս, երկրորդ մրցափուլում Գալստյանը կամային բարձր որակներով հաղթանակի  հասավ վերջին միավորի առավելությամբ (4:4):

Սլավիկ, շնորհավորում եմ բրոնզե մեդալ նվաճելու կապակցությամբ: Գոհացնո՞ւմ է քեզ բրոնզե մեդալը, թե՞ պատրաստ էիր եզրափակիչ պայքարին: 

Բրոնզե մեդալի հետեւից չէի գնացել: Գոհ չեմ արդյունքով այնքանով, որ պատրաստ էի պայքարել ոսկե մեդալի համար: Չեմ կարող ասել՝ ինչ կլիներ երզափակիչում, ինչ արդյունքով կավարտեի, բայց պատրաստ էի պայքարի: Գոհ եմ այնքանով, որ առանց մեդալ չեմ վերադարձել Հայաստան:

Քառորդ եզրափակիչում պարտվեցիր Ադրբեջանի ներկայացուցիչին: Ի դեպ, պատերազմից հետո դու առաջին մարզիկն էիր, որ մրցագորգում հանդիպեց ադրբեջանցի մրցակցի: Լարվածությունը խանգարե՞ց հաղթել, թե՞ չստացվեց:

Միշտ էլ թուրք կամ ադրբեջանցի մրցակիցներին գորգում հանդիպելիս ունենում ենք առանձնահատուկ տրամադրվածություն: Այս գոտեմարտն էլ անցավ գերլարված, քանի որ հաղթելու ցանկությունը շատ մեծ էր: Գոտեմարտի ընթացքում ինձ փորձում էի շեղել այլ մտքերից, պատերազմի մասին մտքերից, որպեսզի կենտրոնանամ սպորտի վրա, գոտեմարտի վրա եւ անեմ այն, ինչ պետք է անել: Այո, ես առաջին մարզիկն էի, որ հանդիպեց ադրբեջանցի մրցակցի պատերազմից հետո, բայց կարողացա չտրվել այլ մտքերի ու զգացողությունների: Թերեւս ստացվեց այնպես, ինչպես մինչեւ պատերազմն էինք նրանց հետ մրցում: Պարտվեցի, այդպես դասավորվեց ինձ համար գոտեմարտը:

Ինչպե՞ս էիր քեզ զգում գորգում պատերազմից հետո:

Պատերազմի մասին մտքերը բոլորիս ուղեկցել են մինչեւ վերջ, ոչ միայն թուրք կամ ադրբեջանցի մրցակիցների հանդիպելիս, այլ ամբողջ մրցաշարի ընթացքում: Ես էլ մյուսների պես ամեն գոտեմարտի ընթացքում մտածում էի՝ հաղթել մեր վիրավոր զինվորների, տղերքի համար, զոհված զինվորների հիշատակի համար:

Կոնկրետ Ադրբեջանի ներկայացուցիչի հետ պայքարում շատ մեծ էր հաղթելու ցանկությունը: Կարծում եմ՝ դա զգացին բոլորը: Ամեն ինչ անում էի դրա համար եւ չէի ուզում, որ վերջում նրա ձեռքը բարձրացնեն: Հոգեբանորեն պատրաստ էի գորգ դուրս եկել, բայց իմ սխալի պատճառով չկարողացա հաղթել:

Ի՞նչ փոխեց պատերազմը քո հոգեբանությունում մրցագորգում:

Մարզիչները մեզ անընդհատ ասում են, որ չպետք է կենտրոնանանք մրցակցի ազգության վրա, կռվենք գոտեմարտը հաղթելու համար, այլ ոչ թե թշնամու դեմ... Սպորտային հոգեբանության տեսանկյունից սա ճիշտն է, բայց գործնականում դժվար է կտրվել այդ իրականությունից: Իմ կարծիքով, նույնիսկ եթե մարզիչները մեր տեղում լինեն եւ մրցեն թուրքի կամ ադրբեջանցու դեմ, իրենց տրամադրվածությունն էլ այլ կերպ կլինի: Դա մեր արյան մեջ է:

Այլեւս կրկնակի պարտավորեցնող է հաղթանակներ նվաճելը ոչ միայն ադրբեջանցի ու թուրք մրցակիցների, այլեւ բոլորի նկատմամբ: Մենք պետք է հաղթենք յուրաքանչյուրս մեր ոլորտում, փոքր հաջողություններ ունենանք, որպեսզի նորից ուժեղանանք: Վստահ եմ, որ հաջորդ ու հետագա բոլոր գոտեմարտերում իմ ձեռքը կբարձրանա, ես ոչինչ չեմ խնայի դրա համար, որպեսզի նոր հաղթանակներ ունենամ:

Ուրախ եմ, որ բրոնզե մեդալ նվաճեցի: Կավելացնեմ եւ մեր ազգին ավելի բարձր հարգի մեդալներ ու հաղթանակներ կպարգեւեմ:

Լուսինե Շահբազյան

Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում