Ռուսական «Կռիլյա Սովետովի», «Մորդովիայի», «Ուֆայի», «Անժիի», «Տոսնոյի» ու «Ենիսեյի» նախկին դարպասապահ Դավիթ Յուրչենկոն այս տարի նորամուտը նշեց Հայաստանի ազգային հավաքականում և մասնակցեց Ազգերի լիգայի խմբային փուլի բոլոր՝ 6 խաղերին: Օրեր առաջ 34-ամյա Յուրչենկոն հեռացել է Կարագանդայի «Շախտյորից», որին միացել էր այս տարվա հունվարին և մասնակցեց Ղազախստանի ընթացիկ առաջնության 7 հանդիպման:
NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում փորձառու դարպասապահը պատմել է Հայաստանի հավաքականում առաջին ելույթների ու տպավորությունների մասին և անդրադարձել ղազախական ակումբից հեռանալուն:
Դավիթ, այս տարի վերջապես տեղի ունեցավ քո նորամուտը Հայաստանի հավաքականում: Ազգային թիմում խաղալը հենց այդպե՞ս էիր պատկերացնում:
Այո, այս տարի տեղի ունեցավ նորամուտս և հավաքականում խաղալու առումով այդպիսի հույզեր ունենալն անհնարին էր: Իհարկե, թիմի առաջ դրված էին խնդիրներ՝ հասնել այս կամ այն արդյունքի, սակայն ամբողջ Հայաստանի ու հայ այզգի համար այս ծանր իրավիճակում մենք, երևի, ինչ-որ բան արեցինք դրական հույզեր պարգևելու համար: Լավ խաղացինք ամբողջ թիմով՝ խմբում գրավելով առաջին տեղը: Կարծում եմ՝ դա մեծ առավելություն է և, իրականում, դա աննկարագրելի զգացողություն է:
Ընդհանուր առմամբ, ի՞նչ տպավորություն թողեց քեզ վրա Հայաստանի հավաքականի խաղը:
Տպավորությունները միայն դրական են, քանի որ հավաքականը ոչ միայն ֆուտբոլիստներն են, այլև ադմինիստրատիվ կազմն ու բուժանձնակազմը: Դա շատ մեծ ընտանիք է, որն ապրում ու շնչում է մեկ նպատակի՝ հաղթելու ու լավ արդյունքների հասնելու համար: Այդ պատճառով ամեն բան բարձր մակարդակի վրա է: Ցանկացած ֆուտբոլիստ, ցանկացած մարզիկ երազում է հայտնվել հավաքականում ու վայելել այդ ակնթարթները, որոնք դրական լիցքեր են տալիս շատ երկար ժամանակ:
Արդյոք չկա՞ ափսոսանք, որ միայն 34 տարեկանում միացար Հայաստանի հավաքականին:
Ափսոսանք չկա, կա միայն ներքին հպարտություն և ուրախություն, քանի որ Աստված մեզ տալիս է այն հնարավորություններն ու փորձությունները, որոնք մեզ հանդիպում են ճիշտ ժամանակին: Նշանակում է, որ ես հավաքականում պետք է հայտնվեի հիմա ու խաղայի այնտեղ, ոչինչ հենց այնպես չի լինում: Իսկ ուշ էր, թո՝ ոչ, ցույց կտա ժամանակը: Հիմա ես կարծում եմ, որ ամեն բան ճիշտ է կատարվել:
Հայաստանի հավաքականը նոր մարզիչի գլխավորությամբ առաջին մրցաշարում հասավ հաջողության: Խոակին Կապառոսի հետ աշխատանքը որևէ նոր բան բացահայտե՞ց քեզ համար, ի՞նչը կառանձնացնես:
Առաջնահերթ Կապառոսի մոտ կառանձնացնեի այն, որ նա, առաջին հերթին, վստահում է յուրաքանչյուր ֆուտբոլիստի, որին հրավիրում է հավաքական: Նա հավատում է ցանկացած խաղացողի և փորձում ունենալ իր ներդրումը, որպեսզի բարելավի մեր խաղային որականերն ու օգնի թիմին: Հսկայական փորձից բացի, կառանձնանցնեի նաև նրա վերաբերմունքն ամբողջ անձնակազմի հանդեպ: Նա շատ հոգատար և ուշադիր է բոլորի հանդեպ, ոչ ոք բացառություն չէ: Երբ ես միացա հավաքականին, ակումբում չէի խաղում վերջին շրջանում: Նա գիտեր, թե ինչի համար ես չեմ խաղում և ինձ ասաց այն բաները, որոնք ինձ՝ որպես մարզիկի, ոգեշնչեցին, և դա օգնեց վճռորոշ խաղերում ցուցադրել լավագույն որակներս:
Հայաստանի հավաքականի դարպասապահների մարզիչն է Ռոման Բերեզովսկին: Այս ընթացքում ի՞նչ հասցրեցիր սովորել լեգենդար դարպասապահից:
Երբ ես ժամանեցի հավաքականի ճամբար, մենք զրուցեցինք տարբեր հարցերի մասին և մինչև օրս էլ հաղորդակցվում ենք, եղել են շատ խորհուրդներ ու հանձնարարություններ: Դարպասապահական տարրը մի քիչ առանձին կաստա է: Մենք ունենք այլ հոգեբանություն, այլ հայացքներ ու առանձնահատուկ մոտեցում մեր գործին, այդ պատճառով, իհարկե, Անատոլևիչը կիսվում է իր փորձով, գիտելիքներով, օգնում է բարելավել իմ խաղն ու գործողությունները խաղադաշտում:
Օրեր առաջ հեռացար Կարագանդայի «Շախտյորից»: Ո՞րն էր պատճառը:
Հեռացա «Շախտյորից», քանի որ պայմանագրիս ժամկետը լրացել էր, և ստեղծված իրավիճակում այն երկարաձգելու մասին խոսք չկար ո՛չ իմ, ո՛չ էլ ակումբի ղեկավարության կողմից: Ընտանիքիս հետ բարեհաջող կերպով հասանք տուն: Հիմա ես արձակուրդի մեջ եմ:
Կարիերան շարունակելու տարբերակներ ունե՞ս այս պահին:
Տարբերակներ չկան այս պահին: Հիմա այնպիսի ժամանակ է, որ արձակուրդների շրջան է՝ գումարած դրան համավարակը, այդ պատճառով բոլորի համար բարդ ժամանակներ են: Սպասում ենք, հաղորդակցվում: Գլխավորն այն է, որ կա հետաքրքրություն ակումբների կողմից, կա հետաքրքրություն իմ անձի հանդեպ, այդ պատճառով դա մեծ առավելություն է ինձ համար: Կան խոսակցություններ, կան բանակցություններ, ավելի ուշ ամեն բան պարզ կլինի:
Եթե լինի Հայաստանում կարիերան շարունակելու հնարավորություն, կցանկանա՞ս խաղալ ու ապրել Հայաստանում:
Այս պահին Հայաստանից առաջարկներ չկան: Այո, խոսակցություններ կան, բայց կոնկրետ առաջարկներ՝ ոչ: Եթե լինեն, կքննարկենք: Չէի ասի, որ չեմ կարող կամ չեմ ցանկանում: Ամեն բան հնարավոր է՝ ապրել, խաղալ: Մենք չգիտենք, թե ինչ կլինի վաղը:
Դավիթ, դու 34 տարեկան ես, բայց Ազգերի լիգայի խաղերում ապացուցեցիր, որ լավ մարզավիճակում ես: Մինչև քա՞նի տարեկանն ես ծրագրում խաղալ:
Շնորհակալ եմ 34 տարեկանում լավ մարզավիճակի համար (ծիծաղում է): Ինչպես միշտ եմ ասել, տարիքը ոչ մի ֆուտբոլիստի համար խոչընդոտ չէ լավ, որակյալ խաղ ցուցադրելու համար: Ժամանակակից ֆուտբոլը ցույց է տալիս, որ թոփ դարպասապահները 40 տարեկանում էլ ցուցադրում են լավ ֆուտբոլ: Այդ պատճառով տարիքը պատճառ չէ այն բանի համար, որպեսզի զբաղվել սիրելի գործով և ցուցադրել լավագույն խաղդ՝ ուրախացնելով երկրպագուներին ու ընտանիքիդ: Այնպես որ, այդ ամենը ինչ-որ լավ բանի համար է:
Ըստ քեզ, աշխարհի առաջնության ընտրական փուլից առաջ ո՞ր ուղղություններում, խաղային դիրքերում պետք է ավելացնենք ավելի մեծ ամբիցիաներով թիմ դառնալու համար:
Այնքան էլ տեղին չէ խոսել դիրքերի մասին, հավաքականում բոլոր ֆուտբոլիստներն էլ ուժեղ են, և թիմում կա մեծ մրցակցություն: Խաղում են 11 ֆուտբոլիստներ, բայց հավաքականը կազմված է 40 խաղացողներից, որոնք պատրաստ են խաղալ թիմի համար ու ցուցադրել իրենց լավագույն որակները: Այդ պատճառով ավելի ճիշտ կլինի այդ մասին հարցնել մարզչական շտաբին: Նրանց համար ավելի մեծ գլխացավանք է այս կամ այն ֆուտբոլիստին ընտրել տվյալ դիրքի համար: Հավաքականի առաջնային խնդիրը հաղթանակի հասնելն ու երկրպագուներին ուրախություն պարգևելն է:
Դավիթ Եղիազարյան
Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում