Թիավարություն՝ պայքար բնության դեմ. Մարզաձեւի հայկական իրականությունը (ֆոտոշարք)

23:06   7 հուլիսի, 2017

Թիավարությամբ զբաղվողների քանակն ավելանում է, բայց արդյունքներ միեւնույն է չկան, իսկ արդյունքների բացակայությունից նաեւ ֆինանսավորում չկա: Օլիմպիական խաղերին մասնակցելը կամ գոնե ուղեգիր նվաճելուն մոտ լինելը դեռ հեռու երազանք է, քանի որ հայ թիավարողները բանակից հետո այլեւս չեն վերադառնում սպորտ, ծնողների պահանջով ամուսնանում եւ վարձատվրող աշխատանք գտնում:  

NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում Հայաստանի կանոեի եւ թիավարության ֆեդերացիայի գործադիր տնօրեն Վարդան Ադամյանն այսպես բնութագրեց մարզաձեւի հայկական իրականությունը:

Չնայած օդի ջերմաստիճանը +40 է, հայ թիավարողներին ամռան տապը չի խանգարում 2-3 ժամ անդադար մարզվել Երեւանյան լճում: Հայ թիավարողները պատրաստվում են հուլիսի 8-ին Երեւանում անցկացվելիք պատանիների Հայաստանի բաց առաջնությանը, որի արդյունքներով որոշվելու է հուլիսի 27-ին Ռումինիայում կայանալիք պատանիների աշխարհի առաջնության մասնակիցների կազմը:

NEWS.am Sport-ի թղթակիցը հետեւեց թիավարողների մարզումային օրերից մեկին:

«Թիավարությունը հզոր մարզաձեւ է, մի քանի մարզաձեւերի միաձուլում է՝ լող, աթլետիկա, ծանրամարտ, խաղային ձեւեր էլ է պարունակում իր մեջ: Մարզիկը մակույկ նստելուց առաջ նախ պետք է լող իմանա, որպեսզի կարողանա իրեն եւ իր ընկերոջը փրկել: Աթլետիկան վազքն է՝ ոտքերի աշխատանքը: Թիավարության ընթացքում բացի թիակների աշխատանքից, շատ կարեւոր է նաեւ ոտքերի աշխատանքը: Ծանրամարտը ձեռքերի աշխատանքն է, ձեռքերի թիակների ուժը, որպեսզի կարողանա ջուրը մեր լեզվով ասած «փորել»: Եթե ծանրամարտը պայքար է ծանրաձողի հետ, թիավարությունը պայքար է բնության դեմ. մակույկում գտնվողը պետք է ցանկացած իրավիճակում՝ արեւ, անձրեւ, ձյուն, քամի, կռիվ տա ջրի հետ եւ սահի ջրի վրայով: Կան նորմատիվներ, քամու արագության սահմանափակում, որի դեպքերում արգելվում է թիավարելը, բայց Հայաստանի պայմաններում այդ նորմատիվները չեն աշխատում, քանի որ այդքան մեծ քամիներ մենք չենք ունենում: Գեղեցիկ մարզաձեւ է: Իսկական զինվոր է դաստիարակում: Պակասում է միայն կրակել սովորելը. մնացած ամեն ինչ մեր մարզիկները սովորում են այս մարզաձեւում՝ վազք, արագություն, ուժ, խիզախություն, պայքար, նույնիսկ հող փորել, ինչպես դա անում են թիակով՝ ջրում: Թիավարությունն անվախ է դարձնում մարդուն, ինչն էլ կարեւոր է սահմանը պաշտպանող յուրաքանչյուր զինվորին»,- մանրամասնեց Հայաստանի վաստակավոր մարզիչ Սիմոն Սիմոնյանը:

Հայաստանում թիավարությունում, ինչպես մյուս բոլոր մարզաձեւերում, խնդիրները շատ են. մասնավորապես ֆինանսական խնդիրը: Բայց մարզաձեւի նվիրյալները դժգոհում են նաեւ բանակից: Ըստ ֆեդերացիայի գործադիր տնօրեն Վարդան Ադամյանի, բանակը միշտ եղել է ու մնում է մարզաձեւի զարգացման հիմնական խոչընդոտը:

«Եկող հանգստյան օրերին կանցկացնենք պատանիների Հայաստանի առաջնություն, որին կմասնակցեն շուրջ 70 թիավարողներ: Մեզ մոտ պատանիները 1999-2004 թվականների ծնված՝ մինչեւ 18 տարեկաններն են. 18-ը ներառյալ: Առաջնությունը բաց է, կարող են հայտ ներկայացնել նաեւ սիրողական զբաղվողները, որպեսզի հասկանանք՝ ինչ ներուժ ունենք: Մասնակիցներ ունենք Էջմիածնից, Հրազդանից, Երեւանից:  

Հայաստանի առաջնությունը մարզիչների հաշվետվությունն է, կտեսնենք մարզիչների կատարած աշխատանքը: Ֆեդերացիան շեշտը դնում է մարզիչների աշխատանքի վրա: Այս առաջնությունում, դրանից բացի նաեւ որոշելու ենք պատանիների աշխարհի առաջնության մասնակիցներին: Լավ արդյունք ցույց տվողները, մեր ունեցած գումարով 3-4 մարզիկ կմեկնեն Ռումինիա: Բայց ակնկալիքներ չունենք: Մենք կարողացել ենք մի քանի հավաք անցկացնել, հազիվ այս երեխաներին որոշակի մակարդակի հասցնել, բայց դրսում թիավարողները տարվա ընթացքում 280-300 օր մարզումների, մրցումների մեջ են: Դե տարբերությունը պատկերացրեց…»,- ասաց Վարդան Ադամյանը:

Պատանիների Հայաստանի առաջնությունից եւ աշխարհի առաջնությունից հետո, թիավարողները կպատրաստվեն մեծահասակների Հայաստանի առաջնության, որից հետո կմենեն Չեխիա՝ աշխարհի առաջնությանը:

«Մեծահասակներում խնդիրներ շատ ունենք: Մեծահասակներ գրեթե չունենք, մի քանի մարզվող ունենք: Քիչ են, քանի որ բանակից գալիս են, ըստ ծնողների պահանջի գնում են աշխատանք գտնում, ամուսնանում. ծնողները չեն թողնում նվիրվեն այս մարզաձեւին: Լուրջ մրցաշարերում, Օլիմպիական խաղերում մասնակիցները 30 անց թիավարողներ են, իսկ մենք նույնիսկ 25 տարեկան չունենք, բոլորը գնում են: Եթե նույնիսկ ծառայածների 10 տոկոսն էլ վերադառնա, արդեն լավ կլինի»,- նշեց գործադիր տնօրենը:

Ֆեդերացիան ունի նաեւ ֆինանսական խնդիրներ:

«Ֆինանսական խնդիրներ միշտ ունենք ու կարծում եմ՝ Հայաստանում բոլոր մարզաձեւերում այդ խնդիրը կա: Մեր ֆեդերացիայում երեք օլիմպիական ձեւի՝ կանոեի, թիավարություն եւ ակադեմիականի համար կառավարությունը մեզ տրամադրում է ընդամենը 9 մլն դրամ: Այդ գումարը բավարար չէ շատ մրցաշարերի մասնակցելու համար, դեռ մի բան էլ ֆեդերացիան է հայթայթում, շատ ծախսեր մեր անձնական միջոցներով ենք հոգում: ՀԱՕԿ-ից ֆինանսական աջակցություն չենք ստանում, քանի որ արդյունքներ չունենք: Համագործակցությունը սպորտի նախարարության եւ ՀԱՕԿ-ի հետ նորմալ է, միայն թե ոչ ֆինանսական: Դե նորմալ է… կոպիտ ասած՝ արդյունք բեր, փող կտանք… Իսկ արդյունքներ չունենք, մեզ ո՞վ փող կտա»,- նշեց Վարդան Ադամյանը:

Մարզիչ Սիմոն Սիմոնայնն էլ հավելեց.

«Թիավարությունը հայտնի մարզաձեւ չէ, մարդիկ չգիտեն, չեն ճանաչում. Ցավոք, հայ ծնողներն իրենց երեխաներին տեսնում են միայն ծանրամարտում, բռնցքամարտում, ըմբշամարտում եւ մեկ էլ կարատեում, որը փչացնում է մեր երեխաներին: Իրականում, այս մարզաձեւով զբաղվելու համար ոչինչ անհրաժեշտ չէ, բացի ցանկությունից: Մարզումներն անվճար են, մարզիկների համար բոլոր պայմաններն էլ ստեղծված են լավ թիավարող դառնալու համար: Մենք էլ սովորեցնում ենք լող, վազք, ծանրամարտի դահլիճ ունենք, չնայած խարխուլ վիճակում է ու, ամենակարեւորը, սեր կա այստեղ, սիրով ու նվիրված աշխատում ենք յուրաքանչյուրի հետ, որ ամուր, ուժեղ ու անվախ սերունդ ունենանք»:

Լուսինե Շահբազյան



© 2024 NEWS.am - Sport

Սույն կայքում տեղ գտած լրատվական հրապարակումների հեղինակային իրավունքը պատկանում է բացառապես NEWS.am լրատվական-վերլուծական գործակալությանը։Սույն կայքի բոլոր լրատվական հրապարակումները անհատական օգտագործման համար են։ Տեղեկատվություն տարածող այլ միջոցներում սույն կայքի հրապարակումների (մասնակի կամ ամբողջական) վերահրապարկման համար անհրաժեշտ է NEWS.am լրատվական-վերլուծական գործակալության գրավոր թույլտվությունը։Խախտում թույլ տված անձինք կենթարկվեն պատասխանատվության օրենքով սահմանված կարգով։