Մալխաս Ամոյան․ Թուրք եւ ադրբեջանցի մրցակիցներիս նկատմամբ հաղթանակներս նվիրում եմ Քառօրյայի հերոսներին

Եվրոպայի առաջնությունում թուրք եւ ադրբեջանցի մրցակիցների նկատմամբ հաղթանակներս նվիրում եմ 2016 թվականի Քառօրյա պատերազմի հերոսներին՝ զոհված եւ վիրավոր տղաներին. այդ օրը ապրիլի 2-ն էր:

Այս մասին NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում Հունգարիայից ասաց հունահռոմեական ոճի ըմբշամարտի աշխարհի եւ Եվրոպայի չեմպիոն, Եվրոպայի փոխչեմպիոն, աշխարհի անհատական գավաթի խաղարկության արծաթե մեդալակիր, Մ23 Եվրոպայի չեմպիոն Մալխաս Ամոյանը:

23-ամյա ըմբիշը ապրիլի 2-ին Հունգարիայի մայրաքաղաք Բուդապեշտում անցկացված Եվրոպայի առաջնության եզրափակիչում թուրք մրցակցի նկատմամբ հաղթանակով հռչակվեց չեմպիոն իր համար նոր՝ 77 կգ քաշային կարգում: 

Ոսկե մեդալի ճանապարհին աշխարհի չեմպիոնն անցկացրեց 5 գոտեմարտ: Որակավորման փուլում հաղթեց լիտվացի Մանտաս Սինկեւիչուսին (9:0), 1/8 եզրափակչում՝ սլովակ Դենիս Խորվաթին (5:1), քառորդ եզրափակիչում՝ աշխարհի փոխչեմպիոն, Եվրոպայի չեմպիոն, ադրբեջանցի Սանան Սուլեյմանովին (6:5), կիսաեզրափակիչում՝ շվեդ Պեռ Ալբին Օլօֆսոնին (9:0) եւ եզրափակիչում՝ Եվրոպայի փոխչեմպիոն, Մ23 Եվրոպայի չեմպիոն, թուրք Յունուս Էմրե Բաշարին (4:3):

Մալխաս, շնորհավորում եմ Եվրոպայի չեմպիոնի տիտղոսը նվաճելու կապակցությամբ: Ի՞նչ զգացողություններ ունես:

Շնորհակալ եմ շնորհավորանքի համար: Զգացողություններս շատ մեծ են: Յուրաքանչյուր մրցման մասնակցելիս, միայն ոսկե մեդալի համար եմ պայքարում: Մտքումս միայն մի բան է՝ հաղթող ճանաչվել:

Նոր քաշային կարգում էի, ինձ համար շատ բարդ էր: Հայաստանի առաջնությունից հետո ոչ մի մրցման չէի մասնակցել եւ չէի փորձել ուժերս միջազգային մրցաշարերում 77 կգ քաշում: Միանգամից Եվրոպայի առաջնությունը եղավ առաջին միջազգային փորձս: Կարողացա արդարացնել բոլորի, այդ թվում եւ իմ սպասելիքները: Մարզիչներիս հրահանգները կատարելով, կարողացա ճիշտ պատրաստվել եւ հաղթել: Այս հաղթանակում իր մեծ ներդրումն ունի օլիմպիական չեմպիոն Արթուր Ալեքսանյանը, որն այստեղ էր, մեր կողքին: Իր խորհուրդներով նա պարբերաբար ինձ օգնում էր, ինչը նույնպես ինձ շատ օգնեց, որ յուրաքանչյուր գոտեմարտի ճիշտ պատրաստվեմ եւ հաղթեմ: Նա ինձ հետ էր մինչեւ գորգ մտնելը եւ գորգում: Ասում էր՝ ինչպես պետք է գոտեմարտեմ, որ կարողանամ հաղթել:

Հորեղբայրս՝ Ռոման Ամոյանն այս անգամ ինձ հետ չէր. նրա գալը չստացվեց: Նա ինձ հետ աշխատում էր հեռախոսազանգերով, խորհուրդներ տալիս, ճիշտ տրամադրում ամեն մի գոտեմարից առաջ:

Ինչպե՞ս էիր քեզ զգում մրցագորգում նոր քաշային կարգում:

Շատ լավ, որովհետեւ շատ լավ էի պատրաստվել: Պատրաստվելու ընթացքում պատասխանատվությունս ավելի էր բարձրացրել, որովհետեւ արդեն օլիմպիական քաշային կարգում եմ:  Անկեղծ կլինեմ՝ 2021 թվականին Օսլոյում, երբ դարձա աշխարհի չեմպիոն 72 կգ քաշային կարգում, այդքան չէի ուրախացել, որքան օլիմպիական քաշում այս հաղթանակիս՝ Եվրոպայի չեմպիոն դառնալու համար: Կարելի է ասել՝ ինձ համար օլիմպիական մրցաշրջանի մեկնարկը տրվեց այս հաղթանակով:

Ո՞ր գոտեմարտը կառանձնացնես, ո՞րն ավելի բարդ տրվեց:

Կառանձնացնեմ քառորդ եզրափակիչի գոտեմարտը, որտեց մրցակիցս 2020 թվականի Եվրոպայի չեմպիոն, 2021 թվականի աշխարհի չեմպիոն, Ադրբեջանի ներկայացուցիչ Սանան Սուլեյմանովն էր: Շատ լարված գոտեմարտ ստացվեց, 6:5 հաշվով կարողացա հաղթել: Շատ դժվար տրվեց ինձ այդ հաղթանակը: Կառանձնացնեմ նաեւ եզրափակիչը, որը միշտ ավելի լարված է լինում: Այս եզրափակիչն էլ դժվար ստացվեց, մրցակիցս թուրք էր: Լարվածությունն ու պատասխանատվությունն ավելի մեծ էր, քանի որ ապրիլի 2-ն էր՝ 2016 թվականի քառօրյա պատերազմի օրը:

Առանձնահատուկ ուզում եմ նշել, որ այս երկու մրցակիցներիս՝ ադրբեջանցի եւ թուրք ըմբիշների նկատմամբ հաղթանակներս նվիրում եմ Քառօրյա պատերազմի բոլոր հերոսներին՝ զոհված, վիրավորված տղաներին: Ինձ համար շատ պատասխանատու էր այդ օրը հաղթելը: Չեմ ուզում առանձնացնել, քանի որ ինչպես Քառօրյայի, այնպես էլ 44-օրյա պատերազմի մասնակիցները, պատերազմում հայրենիքի համար զոհվածները բոլորը մեր հերոսներն են: Բայց քանի որ այդ օրը հենց ապրիլյան քառօրյայի օրն էր, ես կարողացել էի հաղթել ինչպես թուրքի, այնպես էլ ադրբեջանցու, ուզում եմ նվիրել նրանց:

Երկու մրցակիցներիս հետ գոտեմարտելիս էլ պարբերաբար պատերազմի մասին մտքեր եմ ունեցել, բայց փորձում էի մտքերս չշեղել բուն գոտեմարտից, որպեսզի ինձ չխանգարեր գլխավոր նպատակիս հասնելու համար: Ինձ պետք էր հաղթանակ, որպեսզի հետո արդեն ուրախանայի այդ հաղթանակներով:

Այդուհանդերձ, եզրափակիչի վերջում թուրք ըմբիշն արտասվեց, դու նրան բարձրացրիր գորգից եւ հանգստացրիր: Ինչպե՞ս արձագանքեց մրցակիցդ քո քայլին:

Դա մեր սպորտային բնավորությունն է: Ըմբշամարտի ընտանիքն ուրիշ է: Չգիտեմ՝ ճիշտ էր, թե սխալ, որ ես նրան մոտեցա, բարձրացրի, բայց այդ պահին ճիշտ գտա՝ այդպես վարվել:

Ի՞նչ ապրումներ ունեցար պատվո հարթակին:

Անբացատրելի զգացողություններ ապրեցի: Զգացողություններս կրկնապատկվեց, երբ տեսա, թե ինչ ցնծությամբ է ընդունում իմ հաղթանակը հայ ժողովուրդը, ինչպես են բոլորն արձագանքում եւ ուրախանում իմ նվաճումով: Ինձ դա ավելի է պարտավորեցնում, որպեսզի Հայաստանի դրոշը միշտ բարձր պահեմ:

Այս մեծ հաղթանակս հայ եւ եզդի ազգերինն է: Շնորհակալ եմ բոլորին ինձ աջակցելու, իմ հաղթանակով ուրախանալու համար, առանձնահատուկ շնորհակալություն անձնական մարզիչներիս, հավաքականի մարզիչներին, հորեղբայրներիս, ընկերներիս, բոլոր նրանց, ովքեր  կողքիս են եղել այս հաղթանակին հասնելու ճանապարհին:

Լուսինե Շահբազյան