Գերմանիայի պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտում առաջին քայլերն է անում հայ բռնցքամարտիկ Լեւոն Հակոբյանը (ծնվել է 1988-ին), որը հայտնի է Լեոն Հարթ մականունով: NEWS.am Sport-ի թղթակիցը զրուցել է մարզիկի հետ:
Լեւոն պատմիր քո մասին: Որտե՞ղ ես ծնվել, ընտանիքդ որտեղի՞ց է։
Ծնվել եմ Արմավիրի մարզի Նալբանդյան գյուղում: Ծնողներս էլ այնտեղից են: Մինչեւ չորրորդ դասարան սովորել եմ տեղի դպրոցում: Հինգ տարեկանից շախմատ եմ խաղացել, մեծերն ասում էին, որ շատ լավ էր ստացվում ինձ մոտ: Ութ տարեկանից հաճախել եմ կարատեի մարզադպրոց:
Քա՞նի տարի է, ինչ տեղափոխվել եք Գերմանիա:
2000-ից, արդեն 14 տարի է: Այստեղ շարունակել եմ ուսումս միջնակարգ դպրոցում, այնուհետեւ ավարտել եմ քոլեջը՝ բիզնեսի եւ կառավարման գծով: Սակայն սերը սպորտի հանդեպ ավելի ուժեղ էր:
Ուսման մեջ բարձր առաջադիմություն, շախմատ, կարատե եւ, այնուամենայնիվ, ընտրեցիր բռնցքամարտը: Ինչո՞ւ:
Դա դեռ ամենը չէ (ժպտում է): Երբ նոր էինք տեղափոխվել Գերմանիա, ունակություններս փորձեցի ֆուտբոլում: Ընդունվեցի Դետմոլդի ֆուտբոլային ակումբի մարզադպրոց: Երեք տարի հետո տեղափոխվեցի Լեմգո քաղաքի ֆուտբոլային ակումբ: Այնուհետեւ՝ 2007-ին հայտնվեցի «Բիլեֆելդ»ակումբում: Հաջողություններս ավելանում էին: Մարզիչների խոսքով՝ լավ ապագա էր սպասվում: Սակայն, ցավոք սրտի, ունեցա աճուկային մկանի լուրջ վնասվածք: Չվիրահատվեցի, եւ ես հրաժարվեցի ֆուտբոլից:
Ֆուտբոլով զբաղվելու տարիներին ինձ մոտ նկատեցի ձգտում դեպի անհատական նվաճումներ: Հաշվի առնելով ֆիզիկական տվյալներս եւ դիմացկունությունս՝ սկսեցի քիք-բոքսինգով զբաղվել: Սակայն 6 ամիս հետո, ոգեշնչվելով Մայք Թայսոնով, կյանքի նպատակ դարձրի բռնցքամարտիկ դառնալը:
Լեւոն, պետք է հարցնեի՝ որ մարզաձեւով չես զբաղվել: Որքա՞ն ժամանակ է, ինչ պրոֆեսիոնալ ռինգում ես։
(Ժպտում է): 2012-ի հունիսի 30-ից: Ամսաթիվը տպավորվել է, քանի որ այդ օրը առաջին իսկ մենամարտի երկրորդ ռաունդում հաղթանակ տարա: Արդեն 9 մենամարտ եմ անցկացրել , որից 6-ում նոկաուտով եմ հաղթել: Բռնցքամարտի որեւէ վարկածով մենամարտ դեռ չունեմ, սրանք կառուցողական մենամարտեր են, որոնք ճանապարհ են հարթում դեպի երկրի չեմպիոն, այնուհետեւ վարկածներով մենամարտեր եւ այդպես շարունակ: Անբացատրելի զգացում է, երբ մրցավարը հաղթանակիցդ հետո բարձրացնում է ձեռքդ:
Ինչպե՞ս կատարվեց սիրողականից պրոֆեսիոնալ ռինգ անցումդ։
Սիրողական բռնցքամարտում էլ հաջողություններ եմ գրանցել: Այդ ժամանակ գերմանացի մի մենեջերի առաջարկով տեղափոխվեցի պրոֆեսիոնալ մակարդակ:
Իսկ «Լեոն Հարթ» մականունը որտեղի՞ց:
Մենեջերական կազմից առաջարկվեց հենց այդ մականունը, եւ ես ընդունեցի: Սակայն յուրաքանչյուր մենամարտից առաջ նշվում է, որ ես հայ եմ:
Ներկայանում ես Գերմանիայի դրոշով: Հնարավո՞ր է՝մի օր քեզ տեսնենք հայկական եռագույնով։
Իհարկե ես շատ բաներով եմ պարտական Գերմաիային, սակայն, անկեղծ ասած, հնարավորություն չեմ ունեցել ներկայանալու Հայաստանի դրոշի ներքո: Դա ինձ համար մեծ պատիվ կլինի: Սակայն ինքներդ էլ լավ գիտակցում եք, որ դա հսկայական գումարների հետ է կապված: Եթե գտնվի մի հայ բարերար կամ կազմակերպություն, որը պատրաստ կլինի ինձ աջակցել, ես առանց վայրկյան մտածելու կընդունեմ այդ առաջարկը: Պրոֆեսիոնալ բռնցքամարում ամեն ինչ ավելի բարդ է:
Ես իմ առաջ նպատակ եմ դրել հասնել մինչեւ աշխարհի չեմիոնի տիտղոսին, եթե դա անեմ , այն էլ հայկական դրոշի գույները պաշտպանելիս. դա անբացատրելի երջանկություն եւ պարծանք կլինի ինձ համար:
Խոսեցիր կյանքիդ նպատակներիդ մասին, իսկ առաջիկայում ի՞նչ ծրագրեր ունես:
Այս պահին լրջորեն նախապատրաստվում եմ օգոստոսի 16-ին կայանալիք մենամարտին, որի ժամանակ կվիճարկվի Գերմանիայի չեմպիոնի տիտղոսը:
Հայ բռնցքամարտիկներից ո՞ւմ ես անձամբ ճանաչում։
Գերմանիայում բնակվող բոլոր բռնցքամարտիկներին անձամբ ճանաչում եմ: Մարզվում եմ Բեռլինի «Զաուերլանդ» ակումբում:
Լեւոն ինքդ, որպես նախկին ֆուտբոլիստ վստահ եմ, որ հետեւում ես աշխարհի առաջնությանը: Ինչպիսի տրամադրություն է Գերմանիայում Մունդիալի եզրափակիչից առաջ:
Իհարկե հետեւում եմ այդ ֆուտբոլային տոնին եւ գերագույն հաճույք ստանում: Ոչ միայն աշխարհի առաջնությանն եմ հետեւում, այլեւ՝ ակումբային առաջնություններին: Մասնավորապես, Դորտմունդի «Բորուսիայի» խաղերին : Հիացմունքով հետեւում եմ Հենրիխ Մխիթարյանի ելույթներին:
Ինչ վերաբերում է ֆուտբոլային տրամադրությանը՝ այստեղ մի փոքր լարված են մարդիկ, մոռացել են իրենց առօրյա հոգսերը: Մեծ ակնկալիքներով սպասում են եզրափակիչին եւ իրենց հավաքականի հաղթանակին:
Իսկ Հայաստանում ե՞րբ սպասենք քեզ:
Ցանկությունս շատ մեծ է, սակայն հնարավորություն չունեմ գալու: Փաստաթղթերի հետ կապված խնդիրներ ունեմ: Երբ հայրս այստեղ մահացավ, նրան հուղարկավորեցին Հայաստանում, պատկերացրեք ես անգամ նրա վերջին հրաժեշտին ներկա չէի: Հավատում եմ, որ ամեն ինչ մի օր կկարգավորվի:
Շնորհակալ եմ հետաքրիր զրույցի համար:
Շուշանիկ Հակոբյան
Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում