09:40  ,  21 փետրվարի, 2020

Արսեն Հարությունյան․ Այս տարվա ԵԱ-ում ավելի ուժեղ էի, քան նախորդում, որտեղ հռչակվեցի Եվրոպայի չեմպիոն

Մարզիչս ասում է՝ հնարավոր չէ չեմպիոն գնալ եւ չեմպիոն հետ գալ: Բրոնզե մեդալն ուրախալի արդյունք չէ, բայց այս առաջնությունում ես ավելի ուժեղ էի, քան նախորդում, որտեղ հռչակվեցի Եվրոպայի չեմպիոն:

Այս մասին NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց ազատ ոճի ըմբշամարտի  2019թ․ Եվրոպայի չեմպիոն Արսեն Հարությունյանը:

Իտալիայի մայրաքաղաք Հռոմում փետրվարի 14-16-ը տեղի ունեցած Եվրոպայի առաջնությունում 20-ամյա Արսեն Հարությունյանը նվաճեց բրոնզե մեդալ։

Արսեն Հարությունյանից այս առաջնությունում ոսկե մեդալի ակնկալիք կար: Երիտասարդ ըմբիշը վստահ հաղթանակներով հասավ մինչեւ կիսաեզրափակիչ, բայց այստեղ ցավալի պարտություն կրեց ռուսաստանցի Ալեքսանդր Բոգոմոեւից (6։7): Որակավորման փուլում 6:0 հաշվով հաղթել էր Մակեդոնիայի ներկայացուցիչ Վլադիմիր Եգորովին, 1/8 եզրափակիչում՝ Ուկրաինան ներկայացնող Իվան Բիլեյչուկին (7:0):  

Բրոնզե մեդալի համար պայքարում Հայաստանի հավաքականի առաջատարը 10:0 հաշվով հաղթեց հույն Գեորգիոս Պիլիդիսին եւ նվաճեց թիմի միակ մեդալը:

NEWS.am Sport-ի թղթակիցը հանդիպել է Արսեն Հարությունյանի հետ եւ զրուցել Եվրոպայի առաջնության, Եվրոպայի չեմպիոնի տիտղոսը չպաշտպանելու, աշխարհի առաջնություններից հետո առաջացած հոգեբանական խնդիրների եւ քաշային կարգը փոխելու մասին:

Արսեն, շնորհավորում եմ մեդալ նվաճելուդ կապակցությամբ: Վստահ գնացել էիր նախորդ տարվա հաղթանակդ կրկնելու նպատակով, բայց ստացվեց բրոնզ: Ինչո՞ւ:  

Շնորհակալություն շնորհավորանքի համար: Ճիշտ եք՝ մեկնել էի մրցավայր Եվրոպայի կրկնակի չեմպիոն հռչակվելու նպատակով: Չստացվեց, նվաճեցի բրոնզե մեդալ: Վերլուծել եմ սխալներս, գոտեմարտերս: Առաջնության ընթացքում շատ բաներ հասկացա: Օրինակ՝ բրոնզե մեդալի համար պայքարում գոտեմարտեցի հույն ըմբիշի հետ: Նրան միշտ պարտվել եմ: Երիտասարդների Եվրոպայի, աշխարհի առաջնություններում եւ միջազգային մրցաշարերում միշտ նրան էի պարտվում: 4 տարի չէինք հանդիպել մրցագորգում: Լարվածությունս շատ էր, վախ կար մոտս, որ այս անգամ էլ կպարտվեմ: Մարզիչներիս, հոգեբանիս օգնությամբ տրամադրվել էի այդ գոտեմարտին եւ մեր հանդիպումն ավարտվեց 10:0՝ իմ հաղթանակով: Ես իմ մեջ հասկացա, որ նույն տեղում չեմ մնացել, մի քայլ առաջ եմ գնացել, որ կարողացա հաղթել հույն ըմբիշին:

Կիսաեզրափակիչում ռուս ըմբիշի հետ գոտեմարտում ի՞նչն էր պարտությանդ պատճառը:

Տակտիկական սխալներով պարտվեցի: Այնպես չէր, որ ես թույլ էի նրանից: Շտապեցի, 4 միավոր տվեցի, առաջ ընկա հաշվի մեջ՝ 6:4 հաղթում էի, բայց վերջին վայրկյաններին ավելի զգոն չկանգնեցի գորգում, 2 միավոր տվեցի ու պարտվեցի: Կփորձեմ հաջորդ անգամ այդ նույն սխալը թույլ չտալ, էլ չեմ թողնի, որ հավասար հաշվով ընթանա պայքարը:

Նշեցիր, որ աճ ես նկատել քո մեջ, բայց նախոդ Եվրոպայի առաջնությունում չեմպիոն էիր, այստեղ՝ բրոնզե մեդալակիր: Ինչպե՞ս կմեկնաբանես:

Ճիշտ է՝ 2019 թվականին  ոսկե մեդալ նվաճեցի, այստեղ բրոնզե մեդալակիր դարձա, բայց այս տարի ես ավելի ուժեղ էի: Այս առաջնությում, նախորդ տարվա պես առաջին մրցափուլում մրցակիցներիս միավորներ չէի բաժանում: Հենց գոտեմարտերի մեկնարկից զգոն կանգնում էի գորգի կենտրոնում ու սկսում միավորներ վաստակել: Անձնական քաշս 61 կգ է եւ հենց այդ քաշում էլ պայքարում էի, ինչը շատ բարդ է: Մյուսները 67 կգ-ից են իջնում 61 կգ: Ֆիզիկապես եւ տեխնիկապես ուժեղացել էի, լավ էի կարողանում միավորներ վերցնել մեկնարկներից: Միակ ձախողումս ռուս ըմբիշի հետ գոտեմարտն էր, դա էլ իմ սխալի պատճառով եղավ: Այս անգամ այդպես ստացվեց, հաջորդ անգամ այլ կերպ կլինի: 

Հոգեբանական առումով ո՞ր Եվրոպայի առաջնությունում էիր քեզ ավելի վստահ զգում:

Նախորդ Եվրոպայի առաջնությանն առաջին անգամ էի մասնակցում, չեմ կարող ասել, թե վստահ էի դուրս գալիս մրցագորգ: Ուղղակի, իմ առջեւ խնդիր էիր դրել՝ յուրաքանչուր գոտեմարտ պայքարել մինչեւ վերջ: Հռոմի մրցագորգում ավելի ինքնավստահ էի, քանի որ մասնակցում էի Եվրոպայի գործող չեմպիոնի կարգավիճակում: Ազատ էի ինձ զգում գորգում, ավելի հանգիստ էի, լսում էի մարզիչների հրահանգները, ընկերներիս ձայները:

Ճիշտ է՝ դժվար է, երբ գործող չեմպիոնն ես, դա ենթադրում էր կրկնակի չեմպիոնի տիտղոսը նվաճելու մեծ պատասխանատվություն: Այդպես էլ կար. ամեն անգամ մրցագորգ բարձրանալիս հիշում էի, որ ես գործող չեմպիոնն եմ եւ պետք է այդ տիտղոսն ամեն գնով փորձեմ պահել:

Հիասթափություն կա՞, որ չկարողացար պահել գործող չեմպիոնի կարգավիճակդ:

Ճիշտ է, բրոնզե մեդալն ուրախալի արդյունք չի, բայց ուրախ եմ այնքանով, որ կարողացա մեդալ նվաճել:

Եվրոպայի առաջնությունից առաջ ասացիր, որ կապացուցես՝ պատահական չէիր դարձել Եվրոպայի չեմպիոն:

Շատ լավ հարց էր: Այդ ժամանակ ես չմանրամասնեցի, բայց կուզեի խոսել դրա մասին: Այդ հարցն ինձ ուղղեցին, բայց դրանից առաջ երբեւէ նման կարծիք չէի լսել, որ Բուխարեստում ես պատահական եմ դարձել Եվրոպայի չեմպիոն: Այժմ ավելի մանրամասն պատասխանեմ. պատահական Եվրոպայի չեմպիոն չեն դառնում: Չես կարող պատահական քո քաշի 4 ուժեղագույններին հաղթել: Գուցե մեկին ստացվի պատահական հաղթել, բայց ոչ բոլորին: Ովքեր  մտածում են, որ ես 2019 թվականին պատահական դարձա չեմպիոն, թող իրենք էլ գոնե մեկ անգամ պատահական Եվրոպայի չեմպիոն դառնան:

Նշեցիր, որ հոգեբանի հետ ես աշխատում: Աշխարհի առաջնությունից առաջ հոգեբանական ծանր ապրումներ ունեիր: Կարողացե՞լ ես հաղթահարել դրանք:

Այո, ինձ այդ հարցում օգնում է իմ հոգեբանը՝ Արկադի Մեհրաբյանը: Բոլոր պահերը քննարկում, ուսումնասիրում եմ նրա հետ, վերլուծում ենք իմ հաղթանակները, պարտությունները: Նրա միջոցով արդեն ազատվել եմ գերլարվածությունից:

Իմ մարզիչներից մեկը՝ Արշակ Սանոյանն է, ազատ ոճի ըմբշամարտի Հայաստանի առաջին Եվրոպայի չեմպիոնը: Նա նույնպես ինձ շատ է օգնում իր խորհուրդներով: Հռոմից վերադարձա, զրուցեցի նրա հետ, ասաց՝ հանկարծ չընկճվես, մարզիկը չի կարող միշտ չեմպիոն լինել, չի կարող չեմպիոն գնալ եւ չեմպիոն հետ գալ:

Շնորհակալ եմ շատ իմ մարզիչներ Արշակ Հայրապետյանին, Արշակ Սանոյանին, Գեւորգ Վարդանյանին եւ Արթուր Մարտոյանին հրաշալի աշխատանքի համար: Ոչինչ չեմ խոստանում, բայց հնարավոր ամեն ինչ կանեմ, որ նվաճեմ օլիմպիական ուղեգիր եւ օլիմպիական մեդալ:

Լուսինե Շահբազյան

Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում


  • Այս թեմայով